رادیو ایرانی تقدیم می کند: موسیقی در ادبیات با استاد پارسای
از سری برنامه های ویژه بازیابی فرهنگ زیبای ایرانی در این بهار دلانگیز، روز و روزگارتان شاد باد! قدح مگیر چو حافظ مگر به نالۀ چنگ بتهوون میگفت: من از غمهایم، شادی خواهم آفرید. در همۀ زبانهای دنیا، موسیقی در بستر زبان و ادبیات آرمیده و همراه با آن، راه شکوفایی میپیماید. هر دو، پدیدۀ زیبای مردمی، همزاد توامان هستند. یکی نخست زاده است و دیگری از پسِ آن پای به جهان گذاشته است. حتا، مردمانی که راه پیشرفت موسیقی را بسته اند، نتوانسته اند، سدِّ راه زایش و رشد آن باشند. یوهان ولفگانگ گوته، شاعر آلمانی پس از آشنایی با اشعار حافظ نوشت: «حافظ، این چه جنون است با تو یکسان بودن». او همچنین نوشت: حافظ، و باز مینویسد: حافظ، آنچه من اکنون میاندیشم، تو سدهها پیش از من بر زبان آوردهای. نیچه نیز دربارة حافظ نوشت: حافظ، بازتاب شرق است. او در نامهای به مارکس نوشت: فارسی بیاموز، تا بتوانی حافظ را بشناسی. فلسفة حافط، خرد شاد است. حافظ با موسيقي آشنايي داشت و خوش الحان بود. كينه در كار و باورش جاي نداشت. اهل گذشت و نرم رفتار بود. در بحبوحۀ سنگدليها و كشتار، كه پدر بر فرزند خود رحم نميكرد، در فرو نشاندن آتش جنگها ميكوشيد و مردم را به نرمخويي فراميخواند. تهیه کنندگان و گویندگان: فرزانه عمادی و مهدی سلیمی |