از سری برنامه های ویژه بازیابی فرهنگ زیبای ایرانی

در این بهار دلانگیز، روز و روزگارتان شاد باد!

قدح مگیر چو حافظ مگر به نالۀ چنگ
که بسته اند بر ابریشم طرب، دل شاد

بتهوون می‏گفت: من از غم‏هایم، شادی خواهم آفرید. در همۀ زبان‏های دنیا، موسیقی در بستر زبان و ادبیات آرمیده و همراه با آن، راه شکوفایی می‏پیماید. هر دو، پدیدۀ زیبای مردمی، همزاد توامان هستند. یکی نخست زاده است و دیگری از پسِ آن پای به جهان گذاشته است. حتا، مردمانی که راه پیشرفت موسیقی را بسته اند، نتوانسته اند، سدِّ راه زایش و رشد آن باشند.

یوهان ولفگانگ گوته، شاعر آلمانی پس از آشنایی با اشعار حافظ نوشت: «حافظ، این چه جنون است با تو یکسان بودن». او همچنین ‌نوشت:

حافظ،
شادی و غم،
ما را چون دو همزاد، مشترک باد!
مانندِ تو،
عشق‌ورزیدن و نوشیدن
افتخار من در زندگی من باد!

و باز می‌نویسد: حافظ، آنچه من اکنون می‌اندیشم، تو سده‌ها پیش از من بر زبان آورده‌ای. نیچه نیز دربارة حافظ نوشت: حافظ، بازتاب شرق است. او در نامه‌ای به مارکس نوشت: فارسی بیاموز، تا بتوانی حافظ را بشناسی. فلسفة حافط، خرد شاد است.

حافظ با موسيقي آشنايي داشت و خوش الحان بود. كينه در كار و باورش جاي نداشت. اهل گذشت و نرم رفتار بود. در بحبوحۀ سنگدلي‏ها و كشتار، كه پدر بر فرزند خود رحم نمي‏كرد، در فرو نشاندن آتش جنگ‌ها مي‌كوشيد و مردم را به نرمخويي فرامي‌خواند.

تهیه کنندگان و گویندگان: فرزانه عمادی و مهدی سلیمی
موزیک: نریمان حجتی و امیر کسرا زندیان
با ترانه های زیبایی از هنرمندان ایرانی